26 okt Discussies over de ontslagvergoeding
In het volgende gesprek blijkt het nieuwe voorstel voor de ontslagvergoeding niet heel veel beter te zijn dan het eerste voorstel van mijn werkgever. Er is een minimale verandering, maar mevrouw Ooievaar vindt dat er een mooi voorstel ligt. Als wij aangeven dat we er niet mee akkoord kunnen gaan, ontstaat er een discussie over het bedrag dat wij in het vorige gesprek hebben genoemd. We hebben duidelijk een bedrag genoemd, waar de dames niet blij mee waren. Nu proberen zij beiden te doen alsof we een berekening hebben genoemd waaruit een ander, lager, bedrag komt. Deze discussie duurt heel lang en levert totaal niets op. De dames weten heel goed welk bedrag we hebben genoemd, maar proberen op slinkse wijze het bedrag te verlagen. Daar gaan we dus niet mee akkoord.
Mevrouw Ooievaar gaat met haar werkgever praten over een nieuw voorstel. En beide partijen gaan nog een keer met de mediator apart praten om te bepalen tot welk bedrag we bereid zijn uiterlijk te zakken.
Weer naar de mediator
Als Arnold en ik in een aparte ruimte zitten, komt de mediator ons halen. Ze geeft aan dat het beter is om niet steeds opnieuw in discussie te gaan over het genoemde bedrag en/of de wijze waarop die berekend is, omdat we zo niet verder komen. Wij zijn het helemaal met haar eens. Maar dan begint ze zelf toch weer met dezelfde discussie. Waarop ik haar zeg: ”nu begin je weer!” Ze schrikt er zelf van en stopt dan ook direct.
In het kantoor bespreken we het bedrag waar ik uiterlijk naar toe wil gaan en verwachten na het gesprek een nieuw voorstel te horen van Mevrouw Ooievaar.
Maar dan vraagt de mediator ineens aan ons of wij ons voorstel willen laten horen. Arnold en ik zijn nogal verbaasd. Er zou een nieuw voorstel komen van de werkgever; waarom wil de mediator dan nu eerst van ons een nieuw voorstel? Wij hebben alleen gesproken over een uiterste bedrag tot waar wij bereid zijn te zakken. Maar de mediator blijft ons onder druk zetten en Arnold roept een bedrag, hoger dan het uiterste lage bedrag en een kwart lager dan het eerste voorstel.
Voorstel van de werkgever
De werkgever blijkt een nieuwe berekening te hebben bedacht en geeft een totaalbedrag dat hoog lijkt, maar uiteindelijk nagenoeg niet hoger is dan het eerste. Daar gaan we dus niet mee akkoord. Nu ontstaat er een complete chaos. De mediator is duidelijk de leiding kwijt en probeert deze wanhopig terug te krijgen. Ze wil van mij nog een nieuw voorstel en wel direct. Dat gaat me te ver. Ik geef aan dat ik het nu niet meer kan overzien. Ik wil naar huis en ga daar verder nadenken als ik weer wat ben bijgekomen. Het lijkt mij beter om alles verder schriftelijk te bespreken.
Arnold heeft al enkele keren aangegeven dat het doen van voorstellen beter op schrift kan gebeuren: dat scheelt tijd. Maar daar gaf de mediator eerder geen gehoor aan. Nu ze zelf nogal uit haar doen lijkt te zijn, springt ze bijna van blijdschap van haar stoel als ze mijn voorstel hoort.
“Ja”, zegt ze, “we gaan er mee stoppen, het wordt teveel”. Ze wil dat ik en mijn werkgever allebei een nieuw voorstel naar haar toe sturen, maar niet cc aan de ander, dat geeft teveel gedoe.