01 feb Hoe de bedrijfsartsen Saskia hebben beschadigd

Ik heb nog steeds een goed gevoel over de eerste mediator. Zij was heel eerlijk en heeft heel duidelijk haar grenzen aangegeven bij mijn werkgever. Dankzij haar heb ik dan ook niet het gevoel dat alle mediators alleen maar in het voordeel van de werkgever werken, maar dat sommige mediators ook echt zaken willen oplossen. Helaas kon dit mediation traject niet doorgaan, juist omdat zij zo eerlijk was. Mijn werkgever zat duidelijk niet op een eerlijke mediator te wachten.

Dan nog de vakbondsmedewerker. Een aardige jongeman die wel een hele brief voor me geschreven heeft, waardoor ik niet ver buiten mijn woonplaats moest gaan re-integreren. Verder gebeurde er niet veel van de kant van de vakbond. Ik denk dat ik door de vakbond beter geholpen had mogen worden. Meer actieve steun en misschien zelfs wel een gesprek met mijn werkgever in bijzijn van een van de vakbondsjuristen. Wellicht dat dat wel tot een oplossing had kunnen leiden.

De bedrijfsartsen

En tot slot wil ik het hebben over de bedrijfsartsen 3 en 4. Nr. 4 was een verschrikkelijke dame die me in 2,5 uur volledig uitgeput heeft. Zij heeft mij enorm onder druk gezet en gemanipuleerd. Zij vertelde mij dat ik er heel slecht voor stond en dat ik in de sociale dienst terecht zou komen als ik niet mee zou gaan werken. Natuurlijk wilde ik graag weten wat dat dan betekende, maar dat heeft ze me eigenlijk nooit verteld. Vreemd eigenlijk. Waarom heeft zij geen duidelijke adviezen gegeven over de manier waarop ik kon gaan re-integreren en was haar gesprek er volledig op gericht om mij te laten inzien dat ik in de problemen zou komen als ik niet deed wat er gevraagd werd? Deze dame zouden ze wat mij betreft gerust uit haar ambt mogen zetten.

Dokter nr. 3 is een heel speciaal geval denk ik. Toen ik hem de eerste keren sprak, leek hij duidelijk op zoek naar een oplossing. Op een zeker moment leek hij om te draaien en achter de werkgever te gaan staan. Ook hij heeft me 2 uur lang onder druk gezet. Hij vertelde mij langdurig dat ik echt mee moest werken aan mediation. En dat terwijl er een mediation traject liep en ik daar mijn volledige medewerking aan verleende. Deze druk was dan ook totaal onnodig. Vervolgens wilde hij van mij weten wat ik nou eigenlijk wilde met mijn werk.  Ik gaf aan dat ik in deze staat onmogelijk keuzes kon maken, maar dat ik graag beter wilde worden en wilde re-integreren met behulp van een burnout coach van Zon. Dit antwoord was waarschijnlijk niet wat hij wilde horen, want de arts bleef dezelfde vraag keer op keer stellen. Wat heb ik me die dag ziek gevoeld. Mijn hoofd voelde aan alsof het ieder moment uit elkaar kon klappen, ik kon niet goed meer nadenken en voelde me op het laatst een wrak.Uiteindelijk grijpt mijn zoon in en geeft aan dat ik rust nodig heb, rust doordat iemand mijn re-integratie gaat regelen en ik niet steeds opgeroepen wordt voor slopende gesprekken. Dit gesprek was heel erg. Als ik thuis kom zijn mijn kinderen van slag en is iedereen onder de indruk van mijn zieke uitstraling. Ik voel mij heel lang heel slecht en kan dagenlang niet functioneren. Dat artsen zo met mensen om kunnen gaan is bijna onvoorstelbaar. Artsen hebben een eed afgelegd om mensen te helpen. Deze twee situaties laten zien dat niet iedereen zich altijd aan deze eed houdt.

Afspraken worden niet nagekomen

De arts geeft na dit gesprek niet binnen de gestelde termijn van 2 dagen advies, maar laat het lang op zich wachten. Als ik hem mail met de vraag om het advies, krijg ik geen antwoord. Na 3 weken bel ik hem op en legt hij de verantwoordelijkheid voor het niet maken van een advies bij mijn werkgever. Hij heeft aan mijn leidinggevende gevraagd wat zij wil. Niet wat voor mijn gezondheid van belang is, maar wat mijn werkgever wil, is dus belangrijk. Ik ben heel erg boos over deze gang van zaken en dien een klacht in over deze gang van zaken.

Als ik in het laatste deel van het traject weer naar een bedrijfsarts moet voor een onderzoek in verband met de WIA aanvraag, moet ik weer naar deze arts. Omdat ik niemand meer vertrouw die betaald wordt door mijn werkgever, is deze arts voor mij net zo goed als elke andere. In dit gesprek lijkt de arts ineens weer mens te zijn geworden. Voor zover ik kan beoordelen houdt hij rekening met mij en laat mij aangeven wat ik nodig heb om te kunnen re-integreren. Het formulier wordt dan ook echt in overleg met mij en mijn zoon ingevuld. Het gesprek duur weliswaar veel te lang, kost mij ontzettend veel energie en dagen om weer te herstellen, maar ik heb wel het gevoel dat er geluisterd is. Mijn vertrouwen in de mensheid is nog steeds ernstig beschadigd, maar dit geeft me wel een iets beter gevoel over deze bedrijfsarts.